Λιώστε το χιόνι με ρούμι

Εχθές το μεσημέρι, πολύ πριν αρχίσει να χιονίζει, βρέθηκα σε μια εντελώς βαρετή επαγγελματική συνάντηση. Μετά την ενημέρωση για ένα θέμα πλαστικών επεμβάσεων που θα καλύψω, και ενώ θα ακολουθούσε φαγητό σε εστιατόριο, τους παράτησα όλους-φανταστείτε πόσο βαρετά ήταν-και πήγα κατευθείαν στο κέντρο της πόλης. Στην αίθουσα διαλέξεων στο μετρό Συντάγματος η Αντριάνα Μαρτίνεζ, εκδότρια του περιοδικού Sol Latino είχε οργανώσει σε συνεργασία με πρεσβείες της Λατινικής Αμερικής, την έκθεση "Η Συνάντηση των Μύθων". Ο πιο αγαπημένος μου μύθος ήταν από την Κούβα. Πρωταγωνίστριά του η Δόνια Ισαβέλ δε Μπομπαδίγια. Ο καλός της μετανάστευσε στη Φλόριντα αναζητώντας την πηγή της αιώνιας νεότητας. Αλλά δε γύρισε ποτέ πίσω. Η αγαπημένη του ανέβαινε κάθε μέρα σε ένα βράχο και κοίταζε μήπως εμφανιστεί το πλοίο που θα τον φέρει πάλι κοντά της. Ακόμη, ανάμεσα στους μύθους που οι επισκέπτες μπορούσαν να διαβάσουν στις αφίσες της έκθεσης, υπήρχε κι ένας για το τάνγκο που αναφερόταν ως αντρικός χορός. Και πράγματι, ήταν εμφανής η κυριαρχία του αρσενικού στο θηλυκό. Ήταν ορατή η διάκριση των ρόλων. Τελικά η δύναμη του αρσενικού-που δεν είναι συνώνυμη με την κατάχρηση εξουσίας και τα λεφτά-ίσως είναι το απόλυτο αφροδισιακό.
Μελό; Όχι σε μια τέτοια ατμόσφαιρα γιορτής και μπροστά στο χορευτικό θέαμα που σου έβγαζε ερωτισμό και πάθος. Μία ώρα μετά τη συζήτηση για επεμβάσεις λιποαναρρόφησης, βρισκόμουν σε έναν αληθινό κόσμο που οι γυναίκες καμάρωναν για τις καμπύλες τους και λικνίζονταν με χάρη δίπλα σε άντρες μελαχρινούς και σέξι.

Η ομορφιά υπάρχει μέσα μας. Κρίμα σε όσους δε μπορούν να τη δουν.