Την περίοδο του εμφυλίου ένας ρ/δ σταθμός δυναμίτιζε το μίσος της μιας φυλής εναντίον της άλλης. Ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ σήμερα;
Πλέον οι αρχές της Ρουάντας ασκούν σοβαρό έλεγχο στη «τέταρτη εξουσία» της χώρας. Ο ραδιοφωνικός σταθμός του μίσους, γνωστός ως σταθμός των Χιλίων Λόφων (La Radio des Mille Collines), υπήρξε ένα από τα ισχυρότερα όργανα προπαγάνδας και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προετοιμασία και την εφαρμογή του σχεδίου γενοκτονίας των Τούτσι. Το πρωινό κάλεσμά του που ζητούσε στους Χούτου να «καθαρίσουν τον τόπο από τις Ινιένζι (Ιnyenzi = κατσαρίδες) - έτσι ονόμαζαν τους Τούτσι- καθώς και οι ανακοινώσεις για τα μέρη στα οποία κρύβονταν όσοι προσπαθούσαν να γλιτώσουν από το τσεκούρι (machette) τους, στοιχειώνουν ακόμη τη μνήμη όσων επέζησαν.
Πόσοι βρίσκονται στη φυλακή και τι ρόλο έπαιξαν στον πόλεμο;
Μετά το τέλος του πολέμου, η Ρουάντα δεν ακολούθησε το παράδειγμα άλλων χωρών της Αφρικής, όπως της Σιέρα Λεόνε ή της Λιβερίας που προτίμησαν τη λύση της αμνηστίας. Η χώρα θέλησε να απονείμει δικαιοσύνη στα θύματα της γενοκτονίας δικάζοντας τους υπεύθυνους της τραγωδίας, καθώς και όλους όσοι συμμετείχαν άμεσα η έμμεσα σε αυτήν, πιστεύοντας ότι μόνο μέσω αυτής της διαδικασίας θα επιτευχθεί η εθνική συμφιλίωση.
Αυτή τη στιγμή στις φυλακές της χώρας βρίσκονται 60.000 άτομα που έχουν δικαστεί για συμμετοχή στη γενοκτονία. Ο αριθμός τους έχει μειωθεί κατά 30.000 σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2007, επειδή η κυβέρνηση προωθεί το πρόγραμμα των Εργασιών Κοινού Οφέλους προκειμένου να ανταποκριθεί στο πρόβλημα της υπερπληρότητας των φυλακών.
Το 2007 επισκεφτήκαμε 100.000 κρατουμένους σε 103 διαφορετικά κέντρα κράτησης (φυλακές, αστυνομικά τμήματα, στρατόπεδα). Οι επισκέψεις μας αυτές γίνονται έπειτα από "κλειστές" συζητήσεις με τις υπεύθυνες αρχές και έχουν στόχο τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η κυβέρνηση Κλίντον είχε αρνηθεί να αναγνωρίσει την εμφύλια διαμάχη ως γενοκτονία. Υπάρχουν εταιρείες ξένων συμφερόντων που δρουν στη χώρα;
Η Ρουάντα είναι μια γεωργική χώρα που ευτυχώς διαθέτει ένα πολύ φτωχό υπέδαφος. Δεν διαθέτει διαμάντια, χρυσό, πετρέλαιο, χαλκό, κοβάλτιο, ουράνιο, όπως το γειτονικό Κονγκό, που παρά τον πλούτο του παραμένει μια από τις πιο φτωχές και προβληματικές χώρες της Αφρικάνικης ηπείρου.
Είναι αλήθεια ότι η Διεθνής Κοινότητα άργησε να αντιδράσει μπροστά στο δράμα που διεξαγόταν στην Ρουάντα. Εξάλλου, κάτι τέτοιο θα τις υποχρέωνε να αναλάβουν δράση. Με την σιωπή τους επέτρεψαν αυτό το έγκλημα και όλες τις παραβιάσεις των κανόνων Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου που το συνόδευσαν. Στις 29 Απριλίου 1994, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε μια δήλωση στην οποία χρησιμοποιήθηκε εξ’ ολοκλήρου η ορολογία που συναντούμε στη «Συνθήκη για την πρόληψη, την πάταξη και την τιμωρία του εγκλήματος της γενοκτονίας» του 1948, αλλά παραδόξως απέρριψε την χρήση του όρου «γενοκτονία». Η σφαγή των 800.000 Τούτσι και μετριοπαθών Χούτου αναγνωρίστηκε ως γενοκτονία με μια «μικρή καθυστέρηση» κάποιων μηνών.
Πλέον οι αρχές της Ρουάντας ασκούν σοβαρό έλεγχο στη «τέταρτη εξουσία» της χώρας. Ο ραδιοφωνικός σταθμός του μίσους, γνωστός ως σταθμός των Χιλίων Λόφων (La Radio des Mille Collines), υπήρξε ένα από τα ισχυρότερα όργανα προπαγάνδας και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προετοιμασία και την εφαρμογή του σχεδίου γενοκτονίας των Τούτσι. Το πρωινό κάλεσμά του που ζητούσε στους Χούτου να «καθαρίσουν τον τόπο από τις Ινιένζι (Ιnyenzi = κατσαρίδες) - έτσι ονόμαζαν τους Τούτσι- καθώς και οι ανακοινώσεις για τα μέρη στα οποία κρύβονταν όσοι προσπαθούσαν να γλιτώσουν από το τσεκούρι (machette) τους, στοιχειώνουν ακόμη τη μνήμη όσων επέζησαν.
Πόσοι βρίσκονται στη φυλακή και τι ρόλο έπαιξαν στον πόλεμο;
Μετά το τέλος του πολέμου, η Ρουάντα δεν ακολούθησε το παράδειγμα άλλων χωρών της Αφρικής, όπως της Σιέρα Λεόνε ή της Λιβερίας που προτίμησαν τη λύση της αμνηστίας. Η χώρα θέλησε να απονείμει δικαιοσύνη στα θύματα της γενοκτονίας δικάζοντας τους υπεύθυνους της τραγωδίας, καθώς και όλους όσοι συμμετείχαν άμεσα η έμμεσα σε αυτήν, πιστεύοντας ότι μόνο μέσω αυτής της διαδικασίας θα επιτευχθεί η εθνική συμφιλίωση.
Αυτή τη στιγμή στις φυλακές της χώρας βρίσκονται 60.000 άτομα που έχουν δικαστεί για συμμετοχή στη γενοκτονία. Ο αριθμός τους έχει μειωθεί κατά 30.000 σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2007, επειδή η κυβέρνηση προωθεί το πρόγραμμα των Εργασιών Κοινού Οφέλους προκειμένου να ανταποκριθεί στο πρόβλημα της υπερπληρότητας των φυλακών.
Το 2007 επισκεφτήκαμε 100.000 κρατουμένους σε 103 διαφορετικά κέντρα κράτησης (φυλακές, αστυνομικά τμήματα, στρατόπεδα). Οι επισκέψεις μας αυτές γίνονται έπειτα από "κλειστές" συζητήσεις με τις υπεύθυνες αρχές και έχουν στόχο τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η κυβέρνηση Κλίντον είχε αρνηθεί να αναγνωρίσει την εμφύλια διαμάχη ως γενοκτονία. Υπάρχουν εταιρείες ξένων συμφερόντων που δρουν στη χώρα;
Η Ρουάντα είναι μια γεωργική χώρα που ευτυχώς διαθέτει ένα πολύ φτωχό υπέδαφος. Δεν διαθέτει διαμάντια, χρυσό, πετρέλαιο, χαλκό, κοβάλτιο, ουράνιο, όπως το γειτονικό Κονγκό, που παρά τον πλούτο του παραμένει μια από τις πιο φτωχές και προβληματικές χώρες της Αφρικάνικης ηπείρου.
Είναι αλήθεια ότι η Διεθνής Κοινότητα άργησε να αντιδράσει μπροστά στο δράμα που διεξαγόταν στην Ρουάντα. Εξάλλου, κάτι τέτοιο θα τις υποχρέωνε να αναλάβουν δράση. Με την σιωπή τους επέτρεψαν αυτό το έγκλημα και όλες τις παραβιάσεις των κανόνων Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου που το συνόδευσαν. Στις 29 Απριλίου 1994, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε μια δήλωση στην οποία χρησιμοποιήθηκε εξ’ ολοκλήρου η ορολογία που συναντούμε στη «Συνθήκη για την πρόληψη, την πάταξη και την τιμωρία του εγκλήματος της γενοκτονίας» του 1948, αλλά παραδόξως απέρριψε την χρήση του όρου «γενοκτονία». Η σφαγή των 800.000 Τούτσι και μετριοπαθών Χούτου αναγνωρίστηκε ως γενοκτονία με μια «μικρή καθυστέρηση» κάποιων μηνών.
Θα σου ζητήσω να θυμηθείς μια μέρα που έκλαψες/ θύμωσες / στενοχωρήθηκες.3 Σεπτεμβρίου του 2007: έκλαψα από συγκίνηση και χαρά κατά την διάρκεια μιας οικογενειακής επανασύνδεσης. Μια μητέρα που έχασε την κόρη της μέσα στη δίνη του πολέμου κατόρθωσε να την ξανασφίξει στην αγκαλιά της ύστερα από 13 χρόνια χωρισμού χάρη στις επιτυχείς προσπάθειες έρευνας του προσωπικού της Διεθνούς Επιτροπής του Ε.Σ.
Τελικά, τι κάνει όμορφη αυτή τη χώρα;
Η άγρια φύση των «χιλίων λόφων» της!
2 σχόλια:
πολύ όμορφο το ρεπορτάζ σου..
αλήθεια..
χαίρομαι που σου άρεσε Κατερίνα
Δημοσίευση σχολίου