Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Ανταπόκριση από την Ρουάντα (Μέρος Ι)

Στη Χώρα των Χιλίων Λόφων, όπως αποκαλείται η Ρουάντα, εκεί, στην πρωτεύουσα Κιγκάλι, δεν ήταν παρά το 1994 που εξτρεμιστές της φυλής των Χούτου σφάγιαζαν τους Τούτσι. Μέσα σε 100 μέρες, 800.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Σε αυτούς τους Χιλίους Λόφους, η Γεωργία Τρισμπιώτη, Συντονίστρια Επικοινωνίας της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού στην Ρουάντα-της μόνης ΜΚΟ που παρέμεινε στη χώρα κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας-αφιέρωσε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο της για να μας στείλει μια ανταπόκριση και να μιλήσει για την καθημερινότητα και τις προσπάθειες ενός Διεθνούς Κινήματος που το 2008 θα επενδύσει 9 εκ. δολάρια για την ανασύσταση της χώρας.

Η ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΟΥΣ ΛΟΦΟΥΣ ΤΟΥ ΚΙΓΚΑΛΙ
Θα ήθελα να πάρεις για λίγο το ρόλο του δημοσιογράφου και να μας στείλεις μια ανταπόκριση για τον μήνα που πέρασε.

Ο Φεβρουάριος ήταν ένας από τους χειρότερους μήνες τον τελευταίο χρόνο. Δύο σεισμικές δονήσεις των 6,8 και 5.0 της κλίμακας Ρίχτερ με επίκεντρο την λίμνη Κιβού προκάλεσαν τον θάνατο 36 ατόμων και τον τραυματισμό 517 στις περιφέρειες Ρουσίζι και Νιαμασέκε.
Από τις πρώτες ώρες της καταστροφής το επιτελείο του Ερυθρού Σταυρού της Ρουάντα βρέθηκε στο πλευρό των θυμάτων προσφέροντάς τους τις πρώτες βοήθειες και αξιολογώντας τις ανάγκες των σεισμόπληκτων πληθυσμών.
Ως υπεύθυνη Επικοινωνίας έμεινα μέχρι αργά το βράδυ στο γραφείο, λαμβάνοντας φαξ, απαντώντας στα emails και στα αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορειών, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να ενημερωθώ για την ακριβή κατάσταση στο πεδίο, προκείμενου η πληροφορία που βγαίνει προς τα έξω να είναι έγκυρη και απαλλαγμένη από υπερβολές, ανακρίβειες και κινδυνολογίες. Την επόμενη μέρα ξεκίνησε η καταγραφή των ζημιών που υπέστησαν οι δυο περιφέρειες, αλλά και η αναζήτηση λύσεων, έτσι ώστε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των θυμάτων αυτής της καταστροφής με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.

ΜΕΤΑ ΤΟ... HOTEL RWANDA
Ποια είναι τα προγράμματα του Ερυθρού Σταυρού στη Ρουάντα; Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα και ο προϋπολογισμός τους;
Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού βρίσκεται στη Ρουάντα από το 1990. Υπήρξε η μόνη οργάνωση που κατά τη διάρκεια των θλιβερών γεγονότων, αρχής γενομένης της 6ης Απριλίου 1994, επίσημη έναρξη της γενοκτονίας των Τούτσι, δεν εγκατέλειψε τη χώρα, αλλά παρέμεινε για να προστατεύσει τους κυνηγημένους, να περιθάλψει τους τραυματίες, να φροντίσει τα ορφανά, να παράσχει άσυλο. Μέσα σε αυτά τα 18 χρόνια παρουσίας στη χώρα, η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού εργάζεται στο πλευρό του λαού της Ρουάντας με απώτερο σκοπό να συμβάλει στην ανοικοδόμηση και σταθεροποίηση της χώρας στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών.
Οι δραστηριότητες το 2008 δεν θυμίζουν σε τίποτα αυτές της δεκαετίας του 1990 (χειρουργεία πολέμου, ιατρική και νοσοκομειακή φροντίδα, ενημέρωση και προφύλαξη από τον κίνδυνο των ναρκών κ.λ.π.). Η χώρα βρίσκεται στο δρόμο της προόδου ενώ σημαντικές εξελίξεις έχουν σημειωθεί σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Έτσι έχουμε επικεντρωθεί στο θέμα των συνθηκών κράτησης, τη διάδοση των κανόνων Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και την επανένωση οικογενειών. Αξίζει να αναφέρουμε τα έργα ύδρευσης, τα οποία πραγματοποιούνται στις αγροτικές περιφέρειες της χώρας.
Τα προγράμματα της Οργάνωσης (εξαίρεση αποτελούν τα έργα ύδρευσης) σταματούν όταν καλύπτονται πλήρως οι ανάγκες. Ο προϋπολογισμός της αντιπροσωπείας μας για το 2008 εκτιμάται στα 9,5 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα (περίπου 9,1 εκατομμύρια δολάρια).

Τι θυμίζει τη γενοκτονία σήμερα;
Είναι δύσκολο να ξεχάσει κανείς το σφαγιασμό των 800.000 Τούτσι και μετριοπαθών Χούτου που έγινε μέσα σε μόνο 3 μήνες. Δεν περνάει μέρα που τουλάχιστον μία εφημερίδα να μην αφιερώσει έναν τίτλο στην γενοκτονία. Τα χιλιάδες ορφανά, οι χήρες, οι επιζήσαντες, οι εκκλησίες, οι πλατείες, οι λόφοι, όλα θυμίζουν τις φρικαλεότητες. Σε μια εκκλησία 5.000 άτομα εκτελέστηκαν από συνάνθρωπους, γείτονες, φίλους τους, μέσα σε λίγες ώρες!

Η ειρηνευτική διαδικασία είναι πετυχημένη;
Οι επιθέσεις του FDRL (Εθνικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Ρουάντας αποτελούμενη από Χούτου) στα δυτικά σύνορα της χώρας καθώς και η αδυναμία της κυβέρνησης του Κονγκό να αποστρατεύσει τους αντάρτες Χούτου που δρουν στο έδαφος της αποτελούν έναν από τους «πονοκεφάλους» της κυβέρνησης Καγκαμέ και υπονομεύουν τις προσπάθειες για εθνική συμφιλίωση.
Για την ιστορία, τον Ιούλιο του 1994 το Πατριωτικό Μέτωπο για την Ρουάντα (FPR), αποτελούμενο από Τούτσι πρόσφυγες στην Ουγκάντα και υπό την ηγεσία του στρατηγού Καγκαμε, κατατρόπωσε τον τακτικό Στρατό της Ρουάντας και κηρύχθηκε κατάπαυση πυρός. Μετά από 17 χρόνια η εξουσία πέρασε πάλι στα χέρια των Τούτσι. Οι πολιτοφύλακες του προηγούμενου καθεστώτος όπως και πολλοί Interahamwe που σημαίνει στην τοπική γλώσσα «αυτοί που δουλεύουν μαζί»–(παραστρατιωτική οργάνωση Χούτου η οποία εκτέλεσε το πρόγραμμα γενοκτονίας των Τούτσι)- βρήκαν καταφύγιο στο γειτονικό ανατολικό Ζαΐρ (τωρινό Κονγκό) όπου και ίδρυσαν το FDRL το 2000.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πρόκειται για ένα καταπληκτικό άρθρο και κυρίως για μια πολύ αξιόλογη δουλεία των ανθρώπων του ερυθρού σταυρού στη Ρουάντα αλλά και σε άλλα σημεία του πλανήτη μας. Συγχαρητήρια στη Γεωργία η οποία εκτός των άλλων εκπροσωπεί επάξια μέσα από το διεθνές κομμάτι το ΕΣ την χώρα μας! Η.Μ.

kavouraki είπε...

Erratic, σε ευχαριστώ. Θα προσπαθήσω να υπάρχουν και άλλες τέτοιες συνεντεύξεις στο blog με ανθρώπους που πραγματικά έχουν κάτι να πουν και αξίζουν προβολή.