Χειροκροτήστε τους

Είναι ήδη 11+, έχω φτάσει στο γραφείο, θα πιω καφέ -από ρουτίνα-αλλά σκέφτομαι ακόμη πώς πέρασα χθες. Μου πρότειναν μια βραδιά στο καλλιτεχνικό δίδυμο Σαββόπουλος-Παπακωνσταντίνου (Θανάσης) και φυσικά άλλο που δεν ήθελα. Πείτε μου να πάμε σε μουσική σκηνή. Δεν θα χρειαστεί να με πείσετε. Το πρόγραμμα ήταν καταπληκτικό, ο Σαββόπουλος μου θύμισε καλό "παππού της ροκ", σε άψογη φόρμα και με καταπληκτική σκηνική παρουσία, χωρίς να κάνει κάτι ιδιαίτερο. Ξέρετε, εντυπωσιακά χορευτικά και τέτοια. Φυσικά, οι ιστορίες του εν μέσω προγράμματος ήταν παροιμιώδεις. Ο δε Παπακωνσταντίνου είχε δική του εξέδρα. Στην είσοδο είχε έρθει δικό του φαν κλαμπ που έχει ιστοσελίδα στο internet. Κρίμα που η παράσταση ήταν η τελευταία τους στο Polis Theater. Και φυσικά όταν είδα τη φωτογραφία που τους έβγαλα-γιατί καθόμασταν στη "γαλαρία"- κατάλαβα πόσο δίκιο είχε γνωστός φωτογράφος που είπε κάποτε: "αν θες να βγάλεις μια καλή φωτογραφία από μακρυά, πήγαινε κοντά".

Υ.Γ. Λυπάμαι για την γκρίνια μου τελευταία. Μου πέρασε. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας.

Θέλω να φωνάξω...

Σήμερα, πριν έρθω στο γραφείο, γνώρισα μια γυναίκα που είδε να της ακρωτηριάζουν σε ένα μήνα τα τέσσερα δάχτυλα του ενός ποδιού. Είναι γύρω στα ογδόντα. Έχει νευροπάθεια λόγω διαβήτη.
Έχουν περάσει ώρες από τότε που έφτασα στη δουλειά. Δεν ξέρω αν δικαιούμαι να είμαι τόσο πεσμένη για λόγους που ηχούν υπερβολικά αστείοι μπροστά στους δικούς της. Όμως, είμαι.
Μέρες σαν τη σημερινή θα ήθελα να είχα δίπλα μου αυτούς που με αγαπάνε. Και που μπορούν να μου το δείξουν. Έχω ανάγκη μόνο μια σφιχτή αγκαλιά.
Θα ήθελα να μπορώ να τηλεφωνήσω σε 1-2 φίλους (άντρες) με τους οποίους δεν μιλάμε πια. Με αποφεύγουν από τότε που κατάλαβαν ότι δεν τους βλέπω ερωτικά. Ή από τότε που σταμάτησε να "κυλάει". Ειδικότερα, θα ήθελα να με αγκαλιάσει ένας συγκεκριμένος που με πλήγωσε. Και να το εννοεί. Ακόμη κι αυτόν θα ήθελα να δω σήμερα.
Θα ήθελα να μην διστάσω να "ζαλίσω" με τα δικά μου τις κολλητές με τις οποίες δεν επικοινωνούμε συχνά. Η μία είναι φουλ στον έρωτα. Η άλλη χώρισε πρόσφατα.
Οι μέρες μου είναι δύσκολες. Δικαιούμαι να νιώθω έτσι μετά την κυρία που γνώρισα; Το blog παραμένει κάτι προσωπικό και δεν περιμένεις έγκριση από κανέναν για αυτά που γράφεις, αισθάνεσαι και λες, πόσο μάλλον να λογοδοτείς για τα θέλω σου. Ή να δέχεσαι απαγορεύσεις για αυτά. Θέλω, λοιπόν, να φωνάξω από το blog μου το εξής: «what the fuck?».

Σουρεάλ εικόνες μιας πόλης

Καλλίγραμμα γυναικεία πόδια ξεπρόβαλλαν εκεί που περπατούσα με διάθεση να καταβροχθίσουν τους πεζούς. Η δύναμη της μικροσκοπικής κάμερας που κοίταζε έναν περαστικό σε στιγμές απόλυτου ρελάξ ωχριούσε μπροστά σε αυτό το γεμάτο υπερβολή θέαμα.
Επιτέλους, το σ/κ πήγα να φωτογραφίσω. Περιπλανήθηκα στο κέντρο. Από Βασ. Σοφίας μέχρι Ερμού και από Βαρβάκειο έως Πειραιώς. Και ήταν ωραία...

"Εξιλέωση 2". Παίζουν: Τζορτζ Μπους, κ.ά

Δεν είναι ποτέ αργά να βρεις την αγάπη. Αυτό φαίνεται να ισχύει στην περίπτωση του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους που τελευταία πόζαρε περιχαρής σε αρκετά εξώφυλλα περιοδικών- όπως σε αυτό της προηγούμενης έκδοσης του Time-με αφορμή το πρόσφατο ταξίδι του στην Αφρική. Σε μια φωτογραφία βρίσκεται στην αγκαλιά δυο γυναικών, σε μια άλλη παρακολουθεί χορεύτριες με τοπ που απεικονίζουν τον ίδιο (ήμαρτον!) ως ένδειξη τιμής. Επιτέλους, ο πλανητάρχης που προκάλεσε την παγκόσμια οργή για το διακηρυγμένο πόλεμο «εναντίον του κακού» γίνεται αποδέκτης μαζικής λατρείας από το λαό μιας ταλαιπωρημένης ηπείρου.
Στο άρθρο του στο Time, ο ακτιβιστής Μπομπ Γκέλντοφ-ο οποίος τον συνόδευσε στο ταξίδι και του πήρε συνέντευξη- μας μεταφέρει ένα μήνυμα: ότι ίσως δεν πρέπει να είμαστε και τόσο αφοριστικοί μαζί του. Το 2003 μόνο 50.000 Αφρικανοί λάμβαναν αντιρετροϊκά φάρμακα για το έιτζ, τα οποία και πλήρωναν, μας λέει ο Γκέλντοφ. Σήμερα, 1,3εκ. Αφρικανοί τα λαμβάνουν δωρεάν. Επιπλέον, οι ΗΠΑ συνεισφέρουν σήμερα στο 50% της παγκόσμιας παροχής βοήθειας σε τρόφιμα (είναι τόσο;). Στο ταξίδι του ο Μπους ανακοίνωσε ότι θα δοθούν επιπλέον 350εκ δολάρια για ασθένειες που μπορούν να εξαλειφθούν. Ο Γκέλντοφ δεν παραλείπει να πετάξει το υπονοούμενο ότι οι αμερικανικές αγαθοεργίες συμπίπτουν χρονικά με την οικονομική διείσδυση της Κίνας στην ήπειρο. Βέβαια κάτι άλλο που δεν αναφέρει είναι ότι το τέλος της προεδρίας Μπους πλησιάζει και o χρόνος δεν ευνοεί την υστεροφημία του. Ίσως αυτό το συγκινητικό ενδιαφέρον για την Αφρική είναι μια ύστατη προσπάθεια εξιλέωσης. Όμως, οι φιλανθρωπίες σε άλλα μέτωπα δεν μπορούν να ξεπλύνουν τους λεκέδες που άφησε το Αμπου Γκράιμπ και το Γκουαντάναμο. Η εξιλέωση, βέβαια, μπορεί και να έρθει για εκείνον. Μέχρι να βγει ο επόμενος πρόεδρος…

Ανταπόκριση από τη Ρουάντα (2)

Την περίοδο του εμφυλίου ένας ρ/δ σταθμός δυναμίτιζε το μίσος της μιας φυλής εναντίον της άλλης. Ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ σήμερα;
Πλέον οι αρχές της Ρουάντας ασκούν σοβαρό έλεγχο στη «τέταρτη εξουσία» της χώρας. Ο ραδιοφωνικός σταθμός του μίσους, γνωστός ως σταθμός των Χιλίων Λόφων (La Radio des Mille Collines), υπήρξε ένα από τα ισχυρότερα όργανα προπαγάνδας και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προετοιμασία και την εφαρμογή του σχεδίου γενοκτονίας των Τούτσι. Το πρωινό κάλεσμά του που ζητούσε στους Χούτου να «καθαρίσουν τον τόπο από τις Ινιένζι (Ιnyenzi = κατσαρίδες) - έτσι ονόμαζαν τους Τούτσι- καθώς και οι ανακοινώσεις για τα μέρη στα οποία κρύβονταν όσοι προσπαθούσαν να γλιτώσουν από το τσεκούρι (machette) τους, στοιχειώνουν ακόμη τη μνήμη όσων επέζησαν.

Πόσοι βρίσκονται στη φυλακή και τι ρόλο έπαιξαν στον πόλεμο;
Μετά το τέλος του πολέμου, η Ρουάντα δεν ακολούθησε το παράδειγμα άλλων χωρών της Αφρικής, όπως της Σιέρα Λεόνε ή της Λιβερίας που προτίμησαν τη λύση της αμνηστίας. Η χώρα θέλησε να απονείμει δικαιοσύνη στα θύματα της γενοκτονίας δικάζοντας τους υπεύθυνους της τραγωδίας, καθώς και όλους όσοι συμμετείχαν άμεσα η έμμεσα σε αυτήν, πιστεύοντας ότι μόνο μέσω αυτής της διαδικασίας θα επιτευχθεί η εθνική συμφιλίωση.
Αυτή τη στιγμή στις φυλακές της χώρας βρίσκονται 60.000 άτομα που έχουν δικαστεί για συμμετοχή στη γενοκτονία. Ο αριθμός τους έχει μειωθεί κατά 30.000 σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2007, επειδή η κυβέρνηση προωθεί το πρόγραμμα των Εργασιών Κοινού Οφέλους προκειμένου να ανταποκριθεί στο πρόβλημα της υπερπληρότητας των φυλακών.
Το 2007 επισκεφτήκαμε 100.000 κρατουμένους σε 103 διαφορετικά κέντρα κράτησης (φυλακές, αστυνομικά τμήματα, στρατόπεδα). Οι επισκέψεις μας αυτές γίνονται έπειτα από "κλειστές" συζητήσεις με τις υπεύθυνες αρχές και έχουν στόχο τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η κυβέρνηση Κλίντον είχε αρνηθεί να αναγνωρίσει την εμφύλια διαμάχη ως γενοκτονία. Υπάρχουν εταιρείες ξένων συμφερόντων που δρουν στη χώρα;
Η Ρουάντα είναι μια γεωργική χώρα που ευτυχώς διαθέτει ένα πολύ φτωχό υπέδαφος. Δεν διαθέτει διαμάντια, χρυσό, πετρέλαιο, χαλκό, κοβάλτιο, ουράνιο, όπως το γειτονικό Κονγκό, που παρά τον πλούτο του παραμένει μια από τις πιο φτωχές και προβληματικές χώρες της Αφρικάνικης ηπείρου.
Είναι αλήθεια ότι η Διεθνής Κοινότητα άργησε να αντιδράσει μπροστά στο δράμα που διεξαγόταν στην Ρουάντα. Εξάλλου, κάτι τέτοιο θα τις υποχρέωνε να αναλάβουν δράση. Με την σιωπή τους επέτρεψαν αυτό το έγκλημα και όλες τις παραβιάσεις των κανόνων Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου που το συνόδευσαν. Στις 29 Απριλίου 1994, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε μια δήλωση στην οποία χρησιμοποιήθηκε εξ’ ολοκλήρου η ορολογία που συναντούμε στη «Συνθήκη για την πρόληψη, την πάταξη και την τιμωρία του εγκλήματος της γενοκτονίας» του 1948, αλλά παραδόξως απέρριψε την χρήση του όρου «γενοκτονία». Η σφαγή των 800.000 Τούτσι και μετριοπαθών Χούτου αναγνωρίστηκε ως γενοκτονία με μια «μικρή καθυστέρηση» κάποιων μηνών.

Θα σου ζητήσω να θυμηθείς μια μέρα που έκλαψες/ θύμωσες / στενοχωρήθηκες.
3 Σεπτεμβρίου του 2007: έκλαψα από συγκίνηση και χαρά κατά την διάρκεια μιας οικογενειακής επανασύνδεσης. Μια μητέρα που έχασε την κόρη της μέσα στη δίνη του πολέμου κατόρθωσε να την ξανασφίξει στην αγκαλιά της ύστερα από 13 χρόνια χωρισμού χάρη στις επιτυχείς προσπάθειες έρευνας του προσωπικού της Διεθνούς Επιτροπής του Ε.Σ.

Τελικά, τι κάνει όμορφη αυτή τη χώρα;
Η άγρια φύση των «χιλίων λόφων» της!

Ανταπόκριση από την Ρουάντα (Μέρος Ι)

Στη Χώρα των Χιλίων Λόφων, όπως αποκαλείται η Ρουάντα, εκεί, στην πρωτεύουσα Κιγκάλι, δεν ήταν παρά το 1994 που εξτρεμιστές της φυλής των Χούτου σφάγιαζαν τους Τούτσι. Μέσα σε 100 μέρες, 800.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Σε αυτούς τους Χιλίους Λόφους, η Γεωργία Τρισμπιώτη, Συντονίστρια Επικοινωνίας της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού στην Ρουάντα-της μόνης ΜΚΟ που παρέμεινε στη χώρα κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας-αφιέρωσε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο της για να μας στείλει μια ανταπόκριση και να μιλήσει για την καθημερινότητα και τις προσπάθειες ενός Διεθνούς Κινήματος που το 2008 θα επενδύσει 9 εκ. δολάρια για την ανασύσταση της χώρας.

Η ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΟΥΣ ΛΟΦΟΥΣ ΤΟΥ ΚΙΓΚΑΛΙ
Θα ήθελα να πάρεις για λίγο το ρόλο του δημοσιογράφου και να μας στείλεις μια ανταπόκριση για τον μήνα που πέρασε.
Ο Φεβρουάριος ήταν ένας από τους χειρότερους μήνες τον τελευταίο χρόνο. Δύο σεισμικές δονήσεις των 6,8 και 5.0 της κλίμακας Ρίχτερ με επίκεντρο την λίμνη Κιβού προκάλεσαν τον θάνατο 36 ατόμων και τον τραυματισμό 517 στις περιφέρειες Ρουσίζι και Νιαμασέκε.
Από τις πρώτες ώρες της καταστροφής το επιτελείο του Ερυθρού Σταυρού της Ρουάντα βρέθηκε στο πλευρό των θυμάτων προσφέροντάς τους τις πρώτες βοήθειες και αξιολογώντας τις ανάγκες των σεισμόπληκτων πληθυσμών.
Ως υπεύθυνη Επικοινωνίας έμεινα μέχρι αργά το βράδυ στο γραφείο, λαμβάνοντας φαξ, απαντώντας στα emails και στα αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορειών, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να ενημερωθώ για την ακριβή κατάσταση στο πεδίο, προκείμενου η πληροφορία που βγαίνει προς τα έξω να είναι έγκυρη και απαλλαγμένη από υπερβολές, ανακρίβειες και κινδυνολογίες. Την επόμενη μέρα ξεκίνησε η καταγραφή των ζημιών που υπέστησαν οι δυο περιφέρειες, αλλά και η αναζήτηση λύσεων, έτσι ώστε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των θυμάτων αυτής της καταστροφής με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.

ΜΕΤΑ ΤΟ... HOTEL RWANDA
Ποια είναι τα προγράμματα του Ερυθρού Σταυρού στη Ρουάντα; Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα και ο προϋπολογισμός τους;
Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού βρίσκεται στη Ρουάντα από το 1990. Υπήρξε η μόνη οργάνωση που κατά τη διάρκεια των θλιβερών γεγονότων, αρχής γενομένης της 6ης Απριλίου 1994, επίσημη έναρξη της γενοκτονίας των Τούτσι, δεν εγκατέλειψε τη χώρα, αλλά παρέμεινε για να προστατεύσει τους κυνηγημένους, να περιθάλψει τους τραυματίες, να φροντίσει τα ορφανά, να παράσχει άσυλο. Μέσα σε αυτά τα 18 χρόνια παρουσίας στη χώρα, η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού εργάζεται στο πλευρό του λαού της Ρουάντας με απώτερο σκοπό να συμβάλει στην ανοικοδόμηση και σταθεροποίηση της χώρας στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών.
Οι δραστηριότητες το 2008 δεν θυμίζουν σε τίποτα αυτές της δεκαετίας του 1990 (χειρουργεία πολέμου, ιατρική και νοσοκομειακή φροντίδα, ενημέρωση και προφύλαξη από τον κίνδυνο των ναρκών κ.λ.π.). Η χώρα βρίσκεται στο δρόμο της προόδου ενώ σημαντικές εξελίξεις έχουν σημειωθεί σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Έτσι έχουμε επικεντρωθεί στο θέμα των συνθηκών κράτησης, τη διάδοση των κανόνων Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και την επανένωση οικογενειών. Αξίζει να αναφέρουμε τα έργα ύδρευσης, τα οποία πραγματοποιούνται στις αγροτικές περιφέρειες της χώρας.
Τα προγράμματα της Οργάνωσης (εξαίρεση αποτελούν τα έργα ύδρευσης) σταματούν όταν καλύπτονται πλήρως οι ανάγκες. Ο προϋπολογισμός της αντιπροσωπείας μας για το 2008 εκτιμάται στα 9,5 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα (περίπου 9,1 εκατομμύρια δολάρια).

Τι θυμίζει τη γενοκτονία σήμερα;
Είναι δύσκολο να ξεχάσει κανείς το σφαγιασμό των 800.000 Τούτσι και μετριοπαθών Χούτου που έγινε μέσα σε μόνο 3 μήνες. Δεν περνάει μέρα που τουλάχιστον μία εφημερίδα να μην αφιερώσει έναν τίτλο στην γενοκτονία. Τα χιλιάδες ορφανά, οι χήρες, οι επιζήσαντες, οι εκκλησίες, οι πλατείες, οι λόφοι, όλα θυμίζουν τις φρικαλεότητες. Σε μια εκκλησία 5.000 άτομα εκτελέστηκαν από συνάνθρωπους, γείτονες, φίλους τους, μέσα σε λίγες ώρες!

Η ειρηνευτική διαδικασία είναι πετυχημένη;
Οι επιθέσεις του FDRL (Εθνικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Ρουάντας αποτελούμενη από Χούτου) στα δυτικά σύνορα της χώρας καθώς και η αδυναμία της κυβέρνησης του Κονγκό να αποστρατεύσει τους αντάρτες Χούτου που δρουν στο έδαφος της αποτελούν έναν από τους «πονοκεφάλους» της κυβέρνησης Καγκαμέ και υπονομεύουν τις προσπάθειες για εθνική συμφιλίωση.
Για την ιστορία, τον Ιούλιο του 1994 το Πατριωτικό Μέτωπο για την Ρουάντα (FPR), αποτελούμενο από Τούτσι πρόσφυγες στην Ουγκάντα και υπό την ηγεσία του στρατηγού Καγκαμε, κατατρόπωσε τον τακτικό Στρατό της Ρουάντας και κηρύχθηκε κατάπαυση πυρός. Μετά από 17 χρόνια η εξουσία πέρασε πάλι στα χέρια των Τούτσι. Οι πολιτοφύλακες του προηγούμενου καθεστώτος όπως και πολλοί Interahamwe που σημαίνει στην τοπική γλώσσα «αυτοί που δουλεύουν μαζί»–(παραστρατιωτική οργάνωση Χούτου η οποία εκτέλεσε το πρόγραμμα γενοκτονίας των Τούτσι)- βρήκαν καταφύγιο στο γειτονικό ανατολικό Ζαΐρ (τωρινό Κονγκό) όπου και ίδρυσαν το FDRL το 2000.