Αντί για "ελεύθερος", θα μπορούσε να λέγεται και "ατομοκεντρικός". Μια Βρετανίδα, νέα, όμορφη και μητέρα απολύεται για ανάρμοστη συμπεριφορά (έτσι λέγεται η αντίδραση στο χούφτωμα του εργοδότη). Αποφασίζει να ανοίξει δικό της γραφείο κάνοντας ό,τι ξέρει καλά: να διοχετεύει μετανάστες σε εργοδότες που θέλουν φτηνό, εργατικό δυναμικό. Στην πορεία χάνει το παιχνίδι. Το "γραφείο" είναι η αυλή μιας καφετέριας και η "στρατολόγηση" των εργαζομένων περιλαμβάνει ακόμη και ανθρώπους χωρίς χαρτιά. Φυσικά, ο μισθός που παίρνουν είναι ο κατώτερος. Και στο τέλος, χάνουν τα λεφτά τους. Στο μεταξύ, η ίδια και η συνέταιρός της, έχουν πλουτίσει. Αφού τους έχουν "στίψει".
Η ταινία It's a Free World που είδα το Σάββατο- και παίζεται ακόμη-μιλά για μια πραγματικότητα που ισχύει σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένα από τα συμπτώματα της παγκοσμιοποίησης είναι ότι το μέγιστο κέρδος κατευθύνεται σε αυτούς που συγκεντρώνουν το κεφάλαιο στα χέρια τους. Και αυτοί δεν είναι οι Ινδοί που εργάζονται σε τηλεφωνικά δίκτυα στη χώρα τους εξυπηρετώντας γραμμές μέσω δορυφόρου (για να μην πληρώνουν περισσότερα χρήματα σε δικούς τους οι δυτικές επιχειρήσεις), ούτε οι μετανάστες που εργάζονται υπό άθλιες συνθήκες στα φραουλοχώραφα της Ηλείας.
4 σχόλια:
Ωραία ταινία ειδικά αν την βλέπεις με ωραία παρέα. Σαν να διάβασες Κάρολο είναι αυτό είναι ότι το μέγιστο κέρδος κατευθύνεται σε αυτούς που συγκεντρώνουν το κεφάλαιο στα χέρια τους.
Καλημέρα Αντρέα,
πάντως δεν δηλώνω μαρξίστρια. Τουλάχιστον προς το παρόν.
Απλώς παρατήρησα πως το είπε πρώτος :) Και σιγά σιγά αν συνεχίσεις να κάνεις κακές παρέες σε βλέπω να δηλώνεις :)
:)
Δημοσίευση σχολίου