Αξίζουμε πάντα ό,τι έχουμε;

Η δολοφονία της Μπεναζίρ Μπούτο, υποψήφιας για την πρωθυπουργία στο Πακιστάν στις επικείμενες εκλογές τον Ιανουάριο, ίσως σημαίνει ότι δεν θα αλλάξουν πολλά στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Τα σενάρια που θα διατυπωθούν τις προσεχείς μέρες είναι σίγουρα πολλά. Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές γιατί σε κάποιες χώρες τα δικτατορικά καθεστώτα βασιλεύουν και γιατί αυτό συμβαίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό σε αφρικανικές, ασιατικές χώρες καθώς και σε κράτη της Λατινικής Αμερικής; «Δεν είχαν εκπαιδευτεί από τους αποίκους αφέντες τους πώς να κυβερνούν τη χώρα τους. Δεν υπήρχε ανάμεσά τους κανείς με εμπειρία στη διακυβέρνηση και στις ατομικές ελευθερίες» είναι η άποψη του Φίλιπ Τσιγάντες (Εξουσία&απληστία, 2004). Αλλά και στην Ελλάδα, γιατί η διαφθορά και το «φαγοπότι» ανθούν; Μήπως επειδή ο τρόπος που συγκροτήθηκε το νέο ελληνικό κράτος ευνόησε και συνεχίζει να ενθαρρύνει συμπεριφορές «τζαμπατζήδων» και πελατειακών σχέσεων; (Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, 1996). Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Γι'αυτό και δεν μπορώ να δεχτώ την άποψη ότι «κάθε λαός έχει τους κυβερνήτες που του αξίζουν».